quinta-feira, 10 de março de 2011

No nada.


                                                                                      “...el silencio en que cae todo
                                                                                      e por fin nosotros caemos.”
                                                                                                                 Pablo neruda


Cabe um buraco no vazio
Um poço que não encontra água potável
Nem não...
Nada de água!

Cabe um nada no meio do buraco
Um oco, roxo, meio amarelado,
Fosco e ressecado,
De fruto que amanheceu deitado nas horas,
Enrolado nos dias
Coberto pelas noites
Acariciado pelo tempo.

Do nada, só as bordas,
(Limites, molduras)
No peito recortadas
Com tesoura e desafeto.
Reto de ser, por mais quantas luas
Esse oco
Esse nada
Essas margens
Nuas?                                                                                                              

Um comentário: